kadinlarin isi zor hakkaten.
dunyanin duzenine sus bebek roluyle kabul gormus insanlar. annelerinin prensesi, citkirildim'i, hanim hanimcik'i, duzgun oturani giyineni makbul. agiz dolusu kahkaha atan, agiz dolusu kufur edenine pek iyi gozle bakilmaz. bacaklarini yaya oturamazsin (hasa), patron bile olsan... erkek patron olmadin ya!
ola ki birrtamda agzindan bir soz cikti. bir fikir ileri attin. vay efendim bu ne cur(r)et, bu ne cesaret! erkeklere karsi nasil boyle soylersin? (kadinlarin yaninda ise,) cikintilik yapmaya ne gerek var? herkesin kabul ettigini kabul etmemek de neymis?
kafan digerlerinden azicik daha cok calisiyorsa bu konuya (yanlis anlasilma olmasin kimseyi zeka olarak ustunluk veya alcaklik siralamasina koymak degil niyetim, bu konuyu dusunmeye zaman ayirmis, kafa yormus olmaktir demek istedigim (formul kafa+vicdan yani...)) farkedersin kadinlarin uzerindeki baskiyi. hepimiz unluler hakkinda yazilanlar, eksi sozlukte kadin davranislarina getirilen yorumlarini okumus, kliselesmis (ve hatta bizim de icsellestirdigimiz) ayrimcilik (or: isyerindeki somurtkan kisiye sevgilisi yok ondan demek, patron kizdiginda bugun malum gunu demek...) ayrimciliga maruz kalmisizdir.
bunun icin ne yapmaliyiz? bundan gerisini yazmaya su an halim, vaktim yok. sadece bunu dusunmek beni rahatsiz etti, siz de uzerinde dusunun istedim.
